Vroeger zaten werknemers soms jaren ziek thuis met een arbeidsconflict, dit werd situationele arbeidsongeschiktheid genoemd. Zo’n situatie is natuurlijk niet wenselijk en daar heeft de wetgever dan ook een stokje voor gestoken. In het geval van een arbeidsconflict met daaruit voorvloeiende fysieke of psychische klachten kan een bedrijfsarts een time-out geven, maar de werknemer wordt niet ziek geacht, ook al zijn er wel fysieke of psychische klachten. Wel moeten de werkgever en werknemer iets aan de situatie doen. Vaak wordt dan mediation geadviseerd door de bedrijfsarts.
Laatst had een werkneemster zich ziek gemeld wegens intimiderend gedrag van haar leidinggevende. De werkneemster werd echter niet aangemeld en beoordeeld door een bedrijfsarts omdat de werkgever ontkende dat ze ziek was. En omdat de werkneemster niet op haar werk verscheen, zette de werkgever haar loon stop. De werkneemster ging naar de Rechtbank met een loonvordering. De rechter overwoog dat alhoewel de werkgever betwiste dat er sprake was van intimiderend gedrag, wel vaststond dat de werkgever geen advies aan een bedrijfsarts had gevraagd en ook had de werkgever niet gereageerd op de klachten van de werkneemster of haar advocaat. In dit licht oordeelde de rechter dat de oorzaak voor het niet kunnen verrichten van haar werkzaamheden niet in redelijkheid voor rekening van de werkneemster konden komen. De werkgever diende dus het loon door te betalen.
Ook al ben je van mening als werkgever dat een werknemer zich onterecht ziek meldt: schakel altijd een bedrijfsarts in die onafhankelijk kan onderzoeken wat er aan de hand is. En is er sprake van een conflict: schakel dan als dat nodig is een mediator in. Tijdens een mediation gebeurt er altijd iets: de ene keer kan het conflict worden opgelost, de andere keer is dat niet meer mogelijk en moet er naar een andere oplossing worden gezocht. Praten is meestal beter dan procederen!
